Dua të jem aty,
Në shkallët e amfiteatrit
Në qytetin tim të përjetshëm!
Dua të jem aty, me shumicën, por,
i pa tjetërsuar, të jem i përveçëm….
Të jem aty,
Ku shkuma e dallgëve,
rrugës në mijëvjeçarë shtuar...
Dot mos vijë në arenë,
derisa unë të jem aty duke kënduar!
Të jem aty,
Mes gladiatorëve të heshtur,
Mes Patricëve dhe Plebenjve
Ti dhuroj çfarë shkruaj,
me dorën time lëvizur nga Zotat e Qiejve...
Të jem aty,
Mes shkalleve gjysëm të zbuluar!
Aty, në të pa erën djersë të skllevërve,
mjerisht e paturpësisht në harresë mbuluar!
Dua, por jam këtu!
I ri, po aq sa dhe i vjetër...
Patric, Plebe, gladiator dhe skllav,
Unë dhe askush tjetër!