Fëmij i pa strehuar, pa një çati të siguruar,
pa asnjë punë të këshilluar,
çdo gjë e re dhe e bukur pritet vetëm nga perendija,
në ditët e saj në dasht dikush për ti dhuruar.
Lufton me er e shij,
me borë dhe akullni,
dhe ushqimin e lufton me grirje të zorëve,
ose me ajrin e lëshuar nga qielli i lart,
vazhdon të ec rrugës duke u thën kalimtarve "axhë a keni ndonjë denar".
Përplaset çdo ditë me lloj lloj karakteri dhe Zoti e di se çfar edukimi do mund të marrë.
Pikat e shiut ngjasojn në lotët e tij të pastër,
duke kërkuar ndihmë nga kushdo qoftë,
për të krijuar një jetë të mirë dhe të mos quhet i varfur