Ca riga malli,
m'u futën në kokë.
Nuk vijnë nga halli,
pa dashur më kujtojnë ca shokë...

Më kujtojnë vegjëlinë,
rrugët me gurë në çdo sokak.
Gjakun që ndizte djalërinë,
kalldrëmet e bardha në Berat.

Ca riga malli nga lumi Osum,
martohej djali, ditën që ikja unë...

Unë gjithnjë njeri i vuajtur,
rrokullisur egër nëpër botë.
Dhe fëmijë isha shumë i druajtur,
eh, sot pa fije floku në kokë...

Ca riga malli, më plekesen në tru.
Nuk vijnë nga halli, gjenden aty-këtu, kuturu...