Kur të pashë për herë të parë,
Çelën lulet e pranverës,
Nuk e nxirrja dot një fjalë,
Veç dëgjohej zhurma e erës.

Nuk je rubin, as xhevahir,
As kristal, dhe as flori,
Nuk je hënë e praruar,
Thjeshtē je e imja dashuri.

Nuk je zog, as bilbil,
As një yll lartë në qiell,
Por je e imja dashuri,
Si ylber, në ngjyra lyer.

Kur të putha lehtë në gushē,
Një thesar gjeta aty,
Që gjithkush do ta lakmonte,
Por ti je e imja dashuri!