Për ty moj Gjirokastër,
Gjirokastra ime,
U shkruan shumë vargje,
U shkruan dhe urime,

Të krijoi Zoti,
vetë me dorën e tij,
Që ty moj nure,
asnjë mos të t"harrijë.

Asnjë nuk fle si ty,
përmbi një mal,
Të kanë zili e dashur,
se je gjë e rrallë,

Prandaj kudo që vemi,
të marrim me vete,
Të kemi në zemër,
por dhe në portrete.

Pa ty moj Gjirokastër,
nuk do kish agim,
Bota do ish e errët,
zhytur në mjerim,

Ty moj Gjirokastër,
ne të kemi nënë,
Të kemi diell, shi,
të kemi edhe hënë.

Këndo moj Gjirokastër,
ashtu siç të ka hije,
Në venat e tua,
rrjedh gjak fisnikërie,

Prandaj të duam fortë,
sa tē kemi frymë,
Perlë e Shqipërisë,
I arti burim.

Të kemi bërë krenare,
ngado që kemi shkuar,
Ć* të dojë më shumë një nënë,
me zemër të praruar.