Jemi dy lumenj që rrjedhin pranë,
përmbajtur nga brigje tepër të brishta
për t’na zbutur furinë.
Por kur fryhemi
askush s’mund t’na ndalë:
dalim prej shtratit e bëhemi
një rrymë e vetme,
për pak çaste ndjekim t’njëjtën rrjedhë,
para se t’humbasim sërish në det.