Sa herë më ka ndodhur
të mbyll sytë
e të krijoj portretin tënd!

Ballin e lartë, vetullat e zeza,
sytë që ndërrojnë ngjyrë
si lumenjtë kur i përkëdhel drita.

Çdo vijë e hollë
zgjohet nga kujtesa
e bëhet piktur' në ajër.

Mbetem e habitur me veten,
se unë s’kam ditur kurrë të vizatoj —
veç zemra më udhëheq
dhe mendjen e mëson.