Ike sikur era që sjellë stuhinë
Në zemrën time e le vetminë
Nuk shoh agun e mëngjesit
Vetëm natë e yjet që më shoqërojnë.

Duke ecur rrugëve të vjetra
Kalova aty pranë parkut të qytetit
Mijëra kujtime mendjen ma turbulluan
Dhe lotët si shi shkonin pa pushuar.

U ula në një qoshe si e habitur
Seç erdhe e kalove pranë meje papritur
Shikimin që kishe si një magjistar
Dhe ata sy që shkëlqenin si ar.

Ishe kapur për dore më dikë tjetër
Filluat së qeshuri me të madhe
Sikur të ma bëje këtë gjë me qëllim
Vështrimin e bëja më plotë mallëngjim.

Mˊu kujtuan çastet kur mˊu hidhje në përqafim.