Eshte erresire, te lutem me ndrico ti
ndihem krejt i vetem, me bej shoqeri
i rrethuar nga urretja, falem dashuri
falem hare o e shtrenjta lumturi

kam rene ne humnere, me ngjit ti lart
ndihem i pa fuqishem, i mbetur sakat
nje puthje e jotja, me qindra kura mbart
me puth nje here te ndihem i vecant

i vetem jam, nga monotonia shpetom
me shiko ne sy, thuaj me dashuron
fjala e jote, zemren ma ledhaton
me fal ngrohtesi, eja e perqafom

mekat eshte jeta, mekatar une jam
parajsa pushon ne mua, kur afer te kam
dritare ku fryn era, e mbetur pa xham
miresia ka emer, emrin tend mban

per mua je gjithcka, dhe pse ti e di
qielli e pafundem, e pafundmja gjithesi
per te vuajturin: endrra, je fillimi i ri
me ty nisi shpresa, e embla dashuri