Nje pyetje kisha une per ty
si e braktise ti o feqezi?
ishte gjithcka, perendi
a i thuhet kesaj dashuri?

prit akoma skam mbaruar
sdua te t’them gjera te tepruara
o fatkeq ti o i mjere
e mohove dhe e le

a te ka lezet mohimi?
porta zjarrte deshperimi?
era e ftohte e acarte?
o sa kot qe mban inat

si ste dhimset krijesa gjore?
aq e brishte, e aq hyjnore?
tani fillo, e me thuaj
qan qielli, ajo vuan

Per mua ishte me shume se cthua
e kam dashur, dashuruar
ka akoma me shume se kaq
per te isha langaraq

i pa udhe, i pa emer
njeri pa vlera pa nje zemer
temperament skisha, devotshmeri
e ci thua kesaj ti?

mos me nderpre se skam mbaruar
kam akoma per te shtuar
sakrice quante veprat e saj
refren kishte ‚’vafsh ne djall’

e si mund une ta pengoja
prane ta mbaja, e cti thoja
zemra plasi si supernova
dita i prishej une po fola

i prishej nuri, mimika saj
bombe kishte ajo cdo fjale
dinamit, e ska te sosur
isha i gjalle por i varrosur

ta permbledh me shkurtimisht
kisha lindur krejt gabimisht
sisha I denje, skisha lartesi e duhur
kohen pas saj e quante te humbur

e pra ti mire qe ta kuptosh
kur fillon te enderrosh
atehere kur merr jeta rendesi
quaje cdo gje, jo dashuri.

ska zhgenjim me te madh
kur dikush te con ne djall
ti meson dobesit e tua
ndahemi thote se ashtu dua

megjithate jeta vazhdon
koha plaget nis i sheron
shpresoj ta gjeje ate qe kerkon
te jete e lumtur pergjithmone.