Mes hidherimit dhe buzeqeshjeve te zjarrta
mes trishtimit, loteve dhe pritjeve te gjata
diku ne hapesiren e endrres pa adres
mora rrugen krejt i vetem, para po ec

mes kujtimeve qe asnjehere skane te sosur
shpirtit te lenduar, zemres se brengosur
fatit te urryer, castit te pa shpres
dhimbjes se pafundme, lendimit te vertet

jetes vajtimtare, tradhetis se pa pritur
pabesise tinezare, rruges se pa ndritur
sheqerit te kripur qe e quaje dashuri
mora arratine diku larg nga ti

mesova te shikoj para, madje dhe e plagosur
lumturin time te gjej me shpirt gjakosur
driten e diellit te shoh, me zemer ne erresire
te varros te keqen dhe te ndjehem mire

te miren, te keqen i quaje ekuivalente
dikush apo dicka per ty me shume vlente
do kerkosh hyjnoren, valle ku te jete futur
me lendove pa fund, perjete me ke humbur