Kush trilloi e marrte djalli
ckishte ashtu, cpati I marri
nje fjale degjoi, gjithcka ndryshoi
aq shume e dashuronte, si e mohoi

dikush foli genjeshtra tha
nje shpirt u lendua, zemra u vra
dyshimet e mbyten, ne zjarr ka ra
lumturohej me pare, gezim nuk ka

kalon koha e mbyt monotonia
plage te pasherueshme i la dashuria
tani i mjere, dikur zoteria
te miren ne thonjza ta sollli shoqeria

e lendove pa mase si e gjykove
ne fillim e doje, papritur e mohove
per nje thashethem, me kot ndryshove
te biesh viktime veten e lejove

a te kujtohet valle si ishte fillimi
pa te sishe gje, ajo qe shpetimi
pas shume kembenguljesh e bere per vete
me te ndiheshe mbret, shiko si u trete

tani i penduar kudo e kerkon
me zemer te lenduar, ajo ka mbet
je i permalluar ne cdo vend per ate shikon
tashme per ty ka vdekur dhe skthehet ne jet

ti fal te gjitha, jo kete here
e le te copeuar, krijese te mjere
e bere fajtore, kur nuk kishte faj
e quajte imorale, e mbyte ne vaj

te tha me lot ne sy seshte e vertete
tiran mohues, o qenie e shkrete
engjellit i ishe betuar, e shkele ne bes
vetes i drejtohesh me mire te vdes

e crendesi ka vdekja jote ore faqezi
hodhe poshte te miren, shpetimin pa meshir
dikur siper reve, tani ne gjemba rri shtrir
I dhe shkelmin gjithckaje, cdo gjeje me pahir

Zoti i madh keshtu e paska shkruar
tere jeten te kerkosh ate qe kishe ne duar
pa te drejte e shkreta per ty te vuaje
me fatin tend hyjnor skishe pse te luaje

sorollatesh poshte e lart ne rruge pa adres
pa emer ato jane endesh duke kerkuar
shpejt kalon koha, i vetem ke mbet
mallkimit i besove, krijese e dashuruar

gjithcka ka nje cmim, jo lumturia
shiko si te therrasin ty; i mjeri
sbehet pazar me jeten, te ze verberia
pa vdekur mes te gjalleve te thone i ndjeri