Ti nuk ze asnjë vend në jetën time,
je veçse një hije.

Por ndonjëherë kur rri e qetë:
"Gjithçka u mbyll e s’të kam prapë",
ti frikshëm më pushton mendimin
dhe ndjej diçka, ndoshta mall.

Qëndron aty, përballë meje,
s’të iket, me mua do të rrish.
Kërkoj të të shmang, por ti s’lëviz
si një tallje, si një ironi.

Të vështroj, nuk di ç’të them,
duhet të shkosh, e kupton vetë:
Zjarri u fik, është e kotë,
njeri-tjetrin më s’e ndjejmë.

Atëhere po largohem unë
dhe ngrihem, eci kuturu,
larg vendeve që vegimin tënd
m’a sjellin më pranë se kurrë.

Je veçse një hije.