Ende gërmoj emrin tënd
në horizontin e shpirtit tim të verbër
Pluhuri po e rrafshon atë emër
që moti shpirtin s’ma gëzoi
E frymën po ma zë
afshi i dashurisë vajzërore
Duke klithur për virgjërinë e Evës n’parajsë.
Se ç’po i ndiej bubullimat
kundër stuhive për dashurinë e ndaluar
A thua?
Kush u bë viktimë e ëndrrës së kamotshme
Për t’u zgjuar bashkë në mëngjesin e lagur nga vesa?!
Mbi trupat tonë të zhveshur
Të zë gjumi i thellë
në shtratin e tradhtisë
Si mund ta gjejë rrugën
udhëtari i verbuar,
I verbuar së dashuruari
Për ankthin e padalë
Duke i rrëfyer së dashurës
Tregimin “natën e dimrit pa borë por me shpirt të ngrirë”
Që nesër dëshiron të hyjë
në pranverën e shpirtit vajzëror
përmes dritares së thyer…..