Kërkon me sy, te cili mal të ndalë
Gjetiu s’mund të mbahej kuturu
Dhe qiellin ja bënë savan të bardhë
Ai në këmbë, s’u shëmb e s’ra në gju

Të vetmin mik – një libër fjalëpak
E mban në gji, orakull i pagojë
Dhe befas shkronjat brofin rreth e qark
Zhurmojnë e bëhen bletë, edhe mburojë

E lodhur turma, ndjente përdëllim:
Zotat s’na mbrojnë dot nga ky njeri
Jemi fajtorë, ia njihnim çdo mendim
Çdo bëhet vallë? Këtë askush s’e di!