pëlcet vetëtimë papritur liqenit të qiellit
e fajkoi ik kthehet ik mbi vigmën e vet
bie pisha në shkëmb e zemrën e merr flaka

syri yt a qe gjaku im a qe zjarri vaj

syri yt nuk qe liria fedora syri yt liqen
nën qerpikë pishash të rëna dritë mbi ujin
syri yt robëria ime qe fedora zinxhiri

tash kaq i verbër e kërkoj veten në erë
mes të të pastrehësh në sheshe të ndyra
me zemrën time të vogël në dorë

syri yt nuk qe liria fedora vrasja ime qe
ylli i ngrirë mes netësh të prera në vetmi