Në derë të shejtnores,
gdhendë kjartë e bukur,
një thupër.

Në oxhak të kështênit,
me kujdes e ruejtun,
një thupër.

Në dorë të bariut,
vringllon kaq bukur,
një thupër.

Në prroska t’Shqipnisë,
n’mes murrizash e lumtun,
rritet një thupër.

Ndërgjegjja dhe shpirti,
sod larg janë tretë,
mâ thupër s’ka mbetë!

Se bota harrue ka,
qi shumë dashni
ka mbrenda n’thupër…

Modernizim,
shoqnue me çmenduni…
A thue duhet shufër…?

Si ka ba Krishti n’Tempull
disa e kanë hak
me i zhdapë n’dajak.

Eh, siç thotë fjala e urtë,
po flas unë prep:
“Dajak ktij populli nuk ka kush i nep!”.