E zverdhur në fytyrë fantazma bredh,
asfalteve të lagura në qytet.
Herë pas here hapat ndal…
friksohet mos zgjohen para agimit njerëzit.

Një krismë, një klithmë diku atje,
prishë qetësinë e natës pis…
Fantazma kujën vë,
nuk e do këtë botë kurrësesi.