Me shikim t’larget heshtin mendimet,
sikur lotët që pikojnë mbi buzëqeshje….
Ku edhe zjarrë merr shpirti,
e pas ç`do fjale fshihet malli.

Të ëmblën dëshirë tretur n’vetmi
zemra ime në ketë stinë vere,
si aromë lule hyn e del në shpirtin tim
si nata me yje përplotë shkëlqim!

Pika të kuqe petalesh mbi buzë
më siell me to dhe një kupë me vesë.
Fjalën e hedhi letër e në pentagramë,
buzëqeshjen me puthje e hedhi në vargë.

Heshtur nga çdo skutë të shpritit tim
me shkëlqimin e syve..
Të mbushur me ëndrra, e shpresa,
nën vetullat të rënduara ….

N’mendimet të fjetur zgjohen kujtimet,
të humbura nëpër petalë vesë,
mbi fletë gjethi të shkrihet,
arome lule malli më mbajnë peng.

Nga hija jote e kryqëzuar ….,
veshur fustanin ngjyrën e kuqe
me plot lule petale passion,
në degët e lisit t’vjetër që ruan kujtimin.

Si lule mëngjesi aromë verore,
deri tek petalet çelura t’lumturisë
do të fal lotin e mallit e dashurisë
të fshimë gjurmët e thyera vetmisë n’shpirt.