Sonte më ngjan se po më buzëqesh hëna?
e vështroj nga poshtë, më ngjanë si nëna,
mu dëgjua një zë, bir je mirë?Ke ngrënë bukë,
Kur sytë prapë lartë i hodha, mes reve u zhduk.

Ishte po ai zëri i nënës time vite me radhë
ai zë i përmallur kurrë nuk më është ndarë,
sa herë nga dritarja rri e vështron hena,
çohem hap dritaren që brënda të hyjë nëna.