Nga një herë fl etë më shumë heshtja,
Dhe na hedhë një mal me vlera mbi shpin.
Tek të tjerët rritet gjithnjë kureshtja,
Në pritje të mendimeve që do vijnë.

Këtu secili shitet si virgjëreshë,
Mua më duket të fl as krejt e kot.
Prandaj me vete më vjen të qesh,
Të qesh më vjen me lot.

Kur s‘ke vërtetë kujt ti fl asësh,
Dhe fjala nga të paditurit të nëpërkëmbet.
Është krejt e kot edhe të bërtasësh,
Më mirë heshtë dhe shtrëngoj dhëmbët.