Shefik Arifi
S'iu Ndava Poezisë
Bashkë i ngjitëm shkallët drejt lartësisë,
Ku ti kërkoje gjithmonë një çmim.
Unë kurrë s'iu ndava poezisë,
Rreth saj e ndërtova fronin tim.
Ti e doje gjithmonë çmimin e parë,
E unë nektarin e vargjeve poetike.
Ti more shumë medalje me ar,
Unë s'iu ndava vargjeve romantike.
Unë edhe sot s'i ndahem poezisë,
Dua nektarin e vargjeve me vete.
S'pretendoj majat e lartësisë,
Veç brenda vargjeve të mbetem.
Ku ti kërkoje gjithmonë një çmim.
Unë kurrë s'iu ndava poezisë,
Rreth saj e ndërtova fronin tim.
Ti e doje gjithmonë çmimin e parë,
E unë nektarin e vargjeve poetike.
Ti more shumë medalje me ar,
Unë s'iu ndava vargjeve romantike.
Unë edhe sot s'i ndahem poezisë,
Dua nektarin e vargjeve me vete.
S'pretendoj majat e lartësisë,
Veç brenda vargjeve të mbetem.
Më shumë nga Shefik Arifi
- Mos Harro Bir!
- Të Ruaj Vendin Në Zemër
- Lëvdata Të Bën Me Krahe
- Më Thosh Zemra: Mos U Ngut!
- Dua Të Ndryshoj!
- Të Dua!
- Shkurtoje Kohën!
- I Ngopuri S'e Kupton Të Uriturin
- Kjo Shtëpi Hesht
- Ç'më Thoshte Gjyshi…
- Me Rrezet E Diellit Notoj
- Si Lule E Prillit
- Ishte Veç Një Ëndërr
- Gjërat I Them Me Emër
- Më Mirë Më Qani Të Gjallë!
- Bregdeti
Komente 0