Manipulimet e rrenat n’kyt bot’
nuk po kane fund’.
Jetojme me një skllaveri
ku drejtesia rol’ nuk lun.
Se i miri asht’ gjithmone i shkelun’...
E i keqi kurrë nuk vun’.
Gjaja pozitive s’ka vlere
kur naiviteti ty te mund.
Po shoh jeten si denim
t’perjetshem’ ne një anarki’.
Nuk di as pse jetojme
kur një ditë tanve na mbulon dheu i zi.
Pse pendohena per mekate
Kur ma n’fund nuk kena liri.
Pse ekziston kjo bot’
kur nuk ka një barazi.
Pse po duhet me dhan’ jet
e me lan’ familjen n’dhimbje’...
Pse s’po jena barabar por fatin
e kena t’shkrun qysh n’lindje...
Nuk po e kuptoj ma kyt’ bot
ku asht qellimi i jeteses...
Pse s’po del një njeri
me ja hap’ syt’ t’vertetes.
Lotet n’tok na pikojn’
se nuk jetojme n’pafajsi,
po jetojme ne një bote
ku s’ka paqe as miresi.
Engjujt’ kane hek dore prej neve,
se shumë herë i kena zhgenjy...
Nuk ka njeri n’kyt bot’
që një herë durt me gjak si ka perly’.
As nuk ka njeri që asht’ i paster sikur loti’
Se askush se jeton jeten siç e ka than Zoti.
KJO BOT S’KA ASKUND DASHNI...
DITA DITES EDHE DIELLI
KA MU KTHY N’PLUHUN DHE NE HI.