Noshta neser m’urren me krejt ndjenjen tane,
Po n’rrethin e dashnise teme s’ka pas kande,
çdo fryemarrje e tepert
tesh per mu asht frymë e nalme.
Jam ai njeriu që sot s’mundet
as me t’kerku falje.
T’rrej nese t’them se edhe prej ketu
ku jam merr malli,
por nuk mund t’kthehem
sikur det t’bahet mali.
Edhe pse kam dashni per ty
ma t’thelle se oqeani.
Po du me i shkru kujtimet n’akull...
A thu noshta shkrihen?!
Po ftohftësia nuk po zhduket
Veç ma shumë po ngrihet
Marr e shkruj një leter
E hedhi n’zjarr
Teksa zjarri ngadalë shuhet,
Boshlleku n’zemër metet gjall.