Jata dhe vdekja
Duket si bast i heshtur i pavënë!
Jeta e gjindosur me të armiqësi kishte zënë
Rendte për ditë ta zinte a ti ngrinte pusi
pa e ditur fare se për të ishte fat i zi
Çdo ditë lufta bëhej më e ashpër lodhje për jetën s’kishte as kishte patur
misioni pa kthim rendte për ta kapur!
Vdekja e pa me keqardhje një ditë dhe i thirri!
Dreqi ta haj ndalo ti do vdesëshVdekja jo hapin se ndali!
Jo i thotë jeta e vendosur, unë vdes e s’të lë pa të nxënë do të vras duke të parë drejt e në sy!
Vdekja u dorzua nuk të kthej duarbosh
ky është fati yt tek unë do vije një ditë gjithsesi!
Ju do thoni po bastin kush e fitoi?
Epo tani s’besoj se kjo ka më rëndësi!
Jeta aty mbaroi!