Edhe pse peja ishte tërësisht e djegur
Dhe i ngjante një toke plot blozë
Prapëseprapë edhe e tillë
Kishte bukuri hyjnore
Bukuri pavdekësie e plot dashuri
Në të buzëqeshte liria e saj
Edhe si etillë dukej mbretëreshë e rrallë
Në duart e saj mbante flakadanin e lirisë
Me duart e saj shtëngonte
Lumturin e qytetarve të vetë...