Rigon njē shi i shtruar
Dhe pellgjet plot i mbush
Ky dimēr sivjet erdhi
Kur nuk e priste kush

I lag i pamēshirē
Gjithçka ç’i del pērpara
Kēta zogj me krahē tē mpirē
Kēto pemē me degē tē thara

Mi lag dhe mua kujtimet
Me pikēza nostalgjije
Si atē ditē kur ikje
Mbi njē urban mērzije

Njē ikje pa kthim koke
Dhe pa asnjē shpjegim
Se di se di akoma
Ç’ish gjithē ai zemêrim?

S’ta mora vesh tē qarēn
Vështrimin që tu mek
Me kot ti s’ me je dukur
Si lule mos me prek

Se di se di akoma
Ç’justifim le pas
Unē nuk e” vras ” shumē trurin
Sepse s’kam kohē ta vras

Megjithëatē nē heshtje
Shumē gjēra kam kuptuar
Njē lule” mos mē prek “
Tē vyshket shpejt nē duar