Dëshmitar i lojës së vdekjes
Isha edhe unë koha e Apokalipsit
Kur më zunë udhëkryqeve të rrugës
Via Egnatia

Më duhej të bëhesha palaço
Ose bashkëudhëtar me vdekjen
Për t’i kapërcye kufijtë e ndarjes

S’kisha zot që më njihte
fytyrën time prej dielli

Fatin tim nuk e nënshkruja vetë
As jeta më s’më besonte
Sërish m’i rikthyem ëndrrat
që kurrë s’bëheshin të vërtetat
të shejta

Nga fundi i ferrit të Dantes
Ç’më zgjuan për t’u bërë simfoni
e gjallë e Betovenit

Ah në ç’mendje më rrininë ëndrrat
e shekujve të pa besë
Derisa mbytej Serembe
Dashnia e hyjnive bëhej valë deti

Evropa bënte sehirë si më pahirë
Vargu i dashnive serëmbiane
Ekspozohej muzeve të Venedikut.