Biri Gjonit, ati Gjonit,
"Tungjatjeta Gjergji ynë".
"Nderi Fisit", "Burri Kombit",
Qendrestar ndrite lavdinë.

Prinë i parë o dykrenarë,
shqipja mëmë të gdhendi germat.
Zjarr e flakë, treqind pishtarë,
treqind shpresa ndezën zemrat.

Treqind lule, treqind shpata,
dhjetra fise të përçarë.
Ah, Shqipëri! Kosovë ngrata!
Lëngon toka nga bijtë e ndarë.

Veladon i dheut amë,
anekënd ta nxehu shtatin.
Besë kërkove, jetë të dhanë,
dhe' i shenjtë i tokës arbrit.

Biri Gjonit, ati Gjonit,
kështjellë e lartë, fortesë e rëndë.
Diell që feks brigjet e Jonit,
Det që valët t'i bëri këngë.

Me këngën himn ramë në beteja,
me "besa - besë" sërish u ngjallëm..
S'na theu shpata e as rrufeja,
në shtizë të flamurit hodhëm vallen.

S'të mposht sulltan e as tiran,
s'të pret shpatë e jatagan,
Ti shkëlqimtar si flakadan,
na fale dritën në motet sterr.

Zbrite shenjt mbi shenjtërinë,
lype besë sipas zakonit.
Mbolle gjak, korre lirinë
Ati Gjonit, Biri Gjonit.

Shpatë që pret Plavë e Gucinë,
Hotin, Grudën dhe Rrugovën,
Janinë, Kostur, gjithë Çamërinë,
Gjithshqiptarë në mbarë Kosovën.

Shqiponjën linde, na rilinde,
në gjak e fute dhe na binde,
Zemrat peshë në luftë ngrinte,
Flamur Komb prej Kastriotësh.

Me ty jemi Gjergji ynë,
Princ i flamurit, dritë e fronit.
Ti simurg i krenarisë,
Ati Gjonit, biri Gjonit.

Albi Lushi