Avni Azizi
Jeta Një Minut
Vetëm një minutë na duhet për të buzëqeshur
Dhuratë për të tjerët për vetën dhe jetën
Një minutë për të gjetur rrugën
Për ta admiruar lulen për ta ndjerë aromën
Barin e lagur bashkë me vesën e mëngjesit
Kthjelltësinë e ujit dhe të lotit
Një minutë na duhet për të vlerësuar
Pafundësinë e pafundësisë deri në pa kufi
Për ta kuptuar vogëlsinë e jetës
Madhështinë e joneve të lumturisë
Një minutë na duhet për të kuptuar
Rrjetën e heshtjes apo fillimin e këngës
Po-në dhe jo-në e cila tërësisht mund të ndryshoj
Vërshimin e rrjedhës së jetës
Një minutë na duhet për të shtrënguar dorën
Për të shënuar emrin e një miku të ri
Pavarësisht nga trishtimi i pasigurisë humbjes
Ankthit e pritjes që janë si shenjat e fitores
Një minutë për të formuluar faljen njerëzore
Po aq edhe për të vrarë një jetë
Për të kuptuar përjetësinë e përbërë nga minuta
Vëmendjen dhe sytë e një fëmije ku me shikim vret
Një minutë dhe mund të mos ndjejmë asgjë
Si ngritja e dorës në përshëndetje e në ikje
E pabesueshme dhe aq pak vërtet
Ku gjurmë të thella mund na mbeten në jetë
Një minutë është si ritmi i zemrës
Si dashuria dhe vala e prajshme e lumit
Vetëm një minutë na duhet për të buzëqeshur
Andaj ta jetojmë çdo minutë sikur të ishte i fundit
Dhuratë për të tjerët për vetën dhe jetën
Një minutë për të gjetur rrugën
Për ta admiruar lulen për ta ndjerë aromën
Barin e lagur bashkë me vesën e mëngjesit
Kthjelltësinë e ujit dhe të lotit
Një minutë na duhet për të vlerësuar
Pafundësinë e pafundësisë deri në pa kufi
Për ta kuptuar vogëlsinë e jetës
Madhështinë e joneve të lumturisë
Një minutë na duhet për të kuptuar
Rrjetën e heshtjes apo fillimin e këngës
Po-në dhe jo-në e cila tërësisht mund të ndryshoj
Vërshimin e rrjedhës së jetës
Një minutë na duhet për të shtrënguar dorën
Për të shënuar emrin e një miku të ri
Pavarësisht nga trishtimi i pasigurisë humbjes
Ankthit e pritjes që janë si shenjat e fitores
Një minutë për të formuluar faljen njerëzore
Po aq edhe për të vrarë një jetë
Për të kuptuar përjetësinë e përbërë nga minuta
Vëmendjen dhe sytë e një fëmije ku me shikim vret
Një minutë dhe mund të mos ndjejmë asgjë
Si ngritja e dorës në përshëndetje e në ikje
E pabesueshme dhe aq pak vërtet
Ku gjurmë të thella mund na mbeten në jetë
Një minutë është si ritmi i zemrës
Si dashuria dhe vala e prajshme e lumit
Vetëm një minutë na duhet për të buzëqeshur
Andaj ta jetojmë çdo minutë sikur të ishte i fundit
Më shumë nga Avni Azizi
Komente 1