Sa është jeta e vështir ta kuptuar,
tash ndërgjegja më vret mua,
si t'ja bëj kur s'kam fuqi ende ti më mban më mban mëri,
sa kam frikë të tregoj se ende të dashuroj.
E pranoj fjalën e fundit jam e brisht
jo e bukur, nuk kam gjë tjetër pos vetmis,
mjafton me kaq s'dua më shumë t'ia di.
Erë e fort jasht po fryn e mua dhimbjet mi tmerron nuk mi largon,
më dhemb shpirti nga egoizmi jot,
mjafton me kaq s'dua më lot.