Si një pasaportë e lagur më erdhe vjeshtë,
Karantina me ty është miqësore
Balli im fajtor mbulohet me djersë,
Kur migrantët e vegjēl n'horizont largohen dorë përdore..!!

Hëna zgjat kryet pas mjegullave
Duke na përcjellë virgjërinë e saj,
Si ngjizje mistike reflekton mbi vjeshtën,
Një grusht kujtimesh përpiqet t'i shpërndaj...

Nē vjeshtë edhe buzët mufaten si sythe,
Për të shuar etjen e verës së thatë,
Shirat na zbusin e na rrëmbejnë më tutje,
Vjeshta e mplakur nuk u mban më inat.

Tek vjen serbes me penel të gjatë
Gjethet shumëngjyrshe na i vendos shall,
Ty zbut diellin rreze artë
Mbush natyrën me infuzion.

E vjeshta ruan modelin e saj
Si një laspitje e një gruaje të plotësuar,
Që në mënyrën e vet, na kënaq syrin pastaj,
Copëza shpirti të mbeten të shokuar.

Mbrëmjet e tua vjeshtë
Të rënda si pleq me kokë të bardhë,
Na sistemojnë për në letargjinë e shumëpritur..
Edhe pse në shpirtin tënd nuk ndjen shumë mall...!