Bedri Çera
Koha
U zbardh koka e na ranë pendët,
Po vjen dimri miku im
Ca pika lot tek lëshon vjeshta
Mandatin n'dorë e vërtit, si kujtesë apo zhgënjim..
Një thinjë e bardhë mbi sup më ra
Ma fluturo erë, nga dera ime,
T'i po më tremb ëndërrën e vonë
Që më erdhi me shumë lëndime..
Kohë moj, si nuk rreshte së vrapuari,
Si pjergulla e vjetër lisin përshkoi,
Shumë e dredhur na u qepe mbrapa,
Me tym të bardhë na përcëlloi..
Kur grenza më pickon, plaga shpejt më shërohet,
T'i më ke futur thonjtë moj kohë, e plaga ime veç thellohet..
Unë e di se jam afruar në atë zonë të minuar..
Po su ngope njëherë moj kohë, gjithë jetës më ke shaluar..
Një plakë e vjetër se ç'mërmëriti,
Një rrënjë dhëmballe më ka mbetur,
Prandaj shif se ke ende jetë,
S'do harrojë koha për të të tretur...!
Po vjen dimri miku im
Ca pika lot tek lëshon vjeshta
Mandatin n'dorë e vërtit, si kujtesë apo zhgënjim..
Një thinjë e bardhë mbi sup më ra
Ma fluturo erë, nga dera ime,
T'i po më tremb ëndërrën e vonë
Që më erdhi me shumë lëndime..
Kohë moj, si nuk rreshte së vrapuari,
Si pjergulla e vjetër lisin përshkoi,
Shumë e dredhur na u qepe mbrapa,
Me tym të bardhë na përcëlloi..
Kur grenza më pickon, plaga shpejt më shërohet,
T'i më ke futur thonjtë moj kohë, e plaga ime veç thellohet..
Unë e di se jam afruar në atë zonë të minuar..
Po su ngope njëherë moj kohë, gjithë jetës më ke shaluar..
Një plakë e vjetër se ç'mërmëriti,
Një rrënjë dhëmballe më ka mbetur,
Prandaj shif se ke ende jetë,
S'do harrojë koha për të të tretur...!
Peshkopi, më, 14.11.2020.
Komente 0