Ishte moment i veshtire
Te shikosh vetem skuta erresire
Te kerkosh neper dalje te pamundura
Nje dere qe te ishte e duhura!

E duhura per ta kaluar kte sembim tmerri
Ku ndjehen plaget e nje realiteti dritherues,
Ku shpreson per kete, por prape perfundon ne nje tjeter " Porte Ferri",
E gjithe veprimtaria ime e jashtme dhe e brendshme ne kete perjetim misherues.

Ç'bera valle qe shof te tilla tmerre,
Porte Ferri, Erresire, Realitet dritherues...
Çfare perceptoi mendja dhe ç'gjendet pas kesaj sedre?
Pse kaq dobesi per nje motiv ndricues?

Ndoshta kete meritoj ose mendoj se shpirti im meriton,
Por, nese brendesia ime me solli ketu, mund te me coje edhe diku tjeter!
Pra, brenda meje ka force qe prej ketu me largon?
Diku, ku te shoh me paster me sy e zemer.

Nese veprimet dhe ndjesite e mia apo te te tjereve drejt meje me çuan ne tmerr,
Po keto mund te me nxjerrin prej ketej.
Ku te shkoj valle me kte natyre njerezore te cuditshme?
Me instikte, force per " normalizim", ndjesi e mendime te frikshme?

Kerkoj Paqe, por a e meritoj?
A u kam sjelle njerezve te tjere ate qe kerkoj?
Çfare, kush me udhezon ne gjetjen e Paqes?
Kesaj rruge qe eshte lene ne harrese.,
Ku ndjen se shpirti yt diku shkon,
E prehet ne qetesi per gjithe udhetimin qe pershkon.

E dua kete destinacion me Paqe dhe qetesi,
Por prape jam mes erresires dhe furtunes,
Edhe per menyren si perjetojme ekzistoka ' meritokraci'!
Ç'natyre e çuditshme qe s'do ta kuptoj ndodhta deri ne fund te kesaj rruges!...