Asnjehere nuk do t'mendoja
se do t'nderroja jete n'ate menyre,
nje dite m'u desh emrin tim me e shlyre, Jetonim ne nje kohe shume t'veshtire,
kur armiku aspak s'kishte meshire,
te qendronte aq afer, sa te frymonte
ne fytyre.
E njoha dashurine gjate atyre viteve,
ishte gati e pamundur ne syte e te gjitheve.
Por ndjenjat nuk pyesnin per dhune e presion, dhe veshtiresite e shumta vec e rriten at' pasion.
Prej asaj kohe e mbaj ne kurriz
peshen e emrit tjeter,
asnjehere e lumtur deri ne fund,
se vetvetja m'duket genjeshter.
Nuk jam mosmirnjohese e gjithmone
kam me falenderu, per mundesine qe m'u dha,
ato kohe me i perballu.
Por tash ka ardh koha lekuren time prap me e vesh, me i ndreq te gjitha gjerat
dhe cdo gje me e pru n'vend.
Se jam lodh shume duke mos qene vetvetja,
ne ket forme hibridi me shkoi e gjithe jeta...