E ulur pranë dritares
me sytë nga dera,
m’duket sikur të ndjej
sa herë që fryn era.

Ti më ndjek kudo
dhe pse nuk je më,
me thoj shpirtin ma gërvisht
e nuk m'len me nxirr’ zë.

Heshtja që le nga mbrapa
frymën po ma merr,
më shtrëngo në fyt,
zërin po ma çjerr.

Pyes veten dhe sa kohë
do t'jem unë rob e jotja,
mungesën tënde mos me ndi,
a do t'jem ndonjëherë e zonja?