Kthehu sërish tek unë im zot
Lëkunde zemrën dhe shpirtin tim
Në këtë dimër të ftoftë acari
Mos lejo lotët të më shkojnë rrekë faqeve.

Mos lejo që lotët e shpirtit
Të bëhen ortek dhembjesh
As në gjumë mos lejo
Të më prishin ëndrrën.

Atë mbretëreshë nate
Të më fundosin në ndjenjat
Që trubullojnë detin në zemrën time
Ashtu siç u fundos anija e Titanikut.

Mos të lutem se nuk do mundem
Tˊi bëj ballë gjithë asaj tragjedie
Nga erërat e forta kundrejt ndjenjave
U shëmba shumë herë si kështjella e Rozafatit

Gjysmën e shpirtit e murosen ndjenjat
Që gjysma tjetër të qëndroj
Ta ushqej zemrën njëjtë
Siç ushqehet dhe foshnja nga gjiri i nënës.

Mos të lutem se nuk do mundem
Tˊi bëj ballë gjithë asaj tragjedie
Nga erërat e forta kundrejtë ndjenjave
U shëmba njëjtë si kështjella e Rozafatit.

Gjysmën e shpirtit e murosen ndjenjat
Që gjysma tjetër lart të qëndroj
Ta ushqej zemrën njëjtë