Në klasë mbeti një vend bosh,
iku shoqja, më e mira,
të dhemb shpirti ta shikosh,
vendin që la bosh Edlira.

Pa Edlirën fytyrëqeshur
dhe banka na duket ndryshe,
është e varfër një bankë bosh,
si folezë pa dallëndyshe.

E kishim pranë të gëzuar,
si varkëz mbi valë të detit,
e shpuri në tjetër vend,
dallgë e egër e kurbetit.

Vendi i saj vazhdon rri bosh,
heshti fjala, drita, ngjyra
dhe një pyetje na merr osh:
-Kur do kthehet prapë Edlira?