Kur muzgu të zbresë ngadalë,
Do të pres këtu në bregun e qetë,
Do të pres të më vish si valë,
Si një engjell nga qielli zbret.

Kur të më vish si një sgalem në fluturim,
Do flakërojë, do digjet ky shpirti im,
Ja, këtu buzëgjolit do jem unë,
Dhe në diell, në shi e në furtunë.

Me kujtimet e një kohe të largët,
Thellë në shpirt i mjekoj unë plagët,
S’di pse ndodh që këtu sa herë vi,
Zemra më rreh si të isha djalë i ri.

Ajo ndjenjë e bukur e ëmbël,
Më ka mbetur në kujtesë si një ëndërr,
Si një rreze dielli ajo ndrin,
Në sytë e mi, në çdo agim.

Sa herë në ëndërr më shfaqesh ti,
Më mbushet shpirti me kënaqësi,
Zemra fort më rreh në kraharuar,
Si zemra e një zogu kur e mban në duar.

Shëtis buzëgjolit me dashurinë.




Mendërisht
e fluturimthi vij shpejt tek ti,
distancën nuk e ndjej aspak,
por pastaj,
ah sa pak gëzim,
çdo gjë tretet,
siç tretet çdo ëndërr e bukur në agim….