...e dua atë pemë o lis,
që ty fatësisht të është në krah,
shumë vjet ndërroi gjethe ajo mbi mua,
shumë vjet ndërroi hije, a, gjithçka?!

Ku di ti lis se ç‘ është ajo?
S‘ ësht‘ thjesht „një pemë" në krahun tënd.
Pa eja shih si shëndrrohet shpirti,
se si shēmbet e si dhemb!

Pa eja shih si zemër shkreta,
si hera herë hapin ngatërron,
s‘ beson tani tek e vërteta,
dhe jetës jo, s’ po i beson!