...më vjen turp për disa, e, gjëra, të cilat i kam konsideruar më të dashurat e mia dhe i kam dashuruar verbërisht; por vetëm nga sot, kur i shikoj qart e ma qart dhe mësoj (për to), shumë e ma shumë.
Ishte kohë nxitimesh atëhere,
ishte kohë shpejtimesh.
E kohë të tilla ka gjithmonë.
Ndoshta jam bërë pis! Nuk besoj. Thonë se „pis të bënė ajo që nxjerr nga goja...".
E megjithatë, janë emra, njerëz dhe sende që hynë në historinë time.
E shkuara "e bukur" nuk blihet me lekë, por edhe e shëmtuara nuk mohohet.
Edhe dashuria nuk blihet... as urrejtja.
Unë dhashë dashuri, por kjo nuk do të thotë se nuk do të jap përsëri dashuri dhe paqe.
Kam parë shumë syresh në jetë.
E perse duhet ta dënojë veten për dikë që erdhi me fytyrë engjëlli tek unë dhe mori dhe iku me fytyrën e tij, e saj të vërtetë?!
Mbaj mend përgjigjen që dikush, i ktheu dikujt, „...nuk më genjeu, i besova..."