Ma thotë mendja se te kam.
Xhane e shpirt, e çka me tjetër?
Si me thua qe t 'kam harrua.
Kur kaq vargje, t, hedhë mbi letër.

Po te kamë veç dy krahë zogu!
Unë do vija, pa përtim.
Te, te shohë, atje te logu.
Te shtrëngoj, ne përqafim.

Do te vijë me te zbardhe dita.
Apo mbase në dritë të hënës.
Se mezi ketë ditë e prita.
Te, te shohë ''e bukura'' nenës!

Malli i zemrës s, rri mbi letër.
Nuk ta thamë jo dot me fjalë.
Shumë guxim do ti jap vetës.
Do ta presë, agun e parë.

Po te shkruaj, me sy t 'molisur.
Te beje be, për natë, qe ikën.
Se për mendje te shastisur.
Nuk di kujt te ja ketë frikën!