Çka, na. u be? me ketë dynja?
Një ka tepër, te tjerë kurrgjë!
Askush këndin, s'do me pa.
Ne vend të urtisë, kërkon bela.
Thua se botën n 'dorë e ka.
E humb mendjen sa s'ka ma!

Bota është si gjithmonë,
por me njerëzit, shumëçka s'shkon.
Interesi na zë frymën!
Një rritë barkun, tjerë, kërruse, shpinën!
Tujë mëndu për punët e tjetrit,
S'shohin '' te zezat'' para vetit

Ndalu pak, pra ti mendo!
Se ne atë botë nuk ke ku shko,
me këto vese, e inate.
Do t 'dalë punë me veten tende!

Athu pse mendja s'të shkon.
Sa shumë veten e mashtron.
Askush botën n 'dore se ka,
një ditë, mbetesh, pa kurrgjë.
Atëherë vonë, do te jetë me qa!
Thërriti ''mendjes o njeri''!
Se s'ka jetë pa dashuri.
Q 'ka se do, me ndodhë për veti.
Mos ia bëji ti kurrë një tjetri!