Unë ika, po mëndjen atje e lashë,
Ika ngarkuar me mallin e vjetër,
Kush për veç meje, them akush tjetër,
Nuk i thuri e la keto vargje malli ne letër.

Digjem shuhem kohes i kerkoj ndihmë,
Mosha po me ikën, e nuk ka më kthimë,
I vetëm fatlum me rrudhat e ballit,
Ngela përjetë i varuar në çengelin e mallit.

Mëndjen e lashë atje, kot mundohem ta gjejë,
Dhe një pjesë të shpirtit qe tani e ndjejë,
Tani s'qajë dot, s'qeshë, s'rrojë, s'vdesë
Kërrusur nga vitet por me mall e shpresë.