Sot me mbertheu nostalgjia per kohen e shkuar,
Ndersa jashte shiu me furi troket ne dritare,
Me trembin mendimet e mija, qe vijne e ikin,
Dhe dhoma ku sundon nje heshtje vrastare.

Nostalgji! per ato vite, qe si kam me prane,
Qe iken u rrokullisen e mbrapa me lane,
Pyes veten time, pse sot kjo nostalgji!
Perse si pikat e shiut, pikojne dhe syte e mi.

Nostalgji! ne kete dite me shi, qe rrjedh litar,
Dhe pas pak keto pika treten permbi bar!
Pertej dritares time, shoh gjethet qe zverdhin,
Dhe lotet e mi, qe vec brenga derdhin.