Kur duheshim ne, ndryshe dukej se ish' gjithçka,
Dhe të gjithë na donin tek na shihnin në krah.

Por kur u ndamë, gjithë mëri e urrejtje,
Njerëzit u hutuan dhe ikën në heshtje.

Veç sa shfaqesha unë dhe i shihja në sy,
Ata më donin mua dhe të urrenin ty.

Ndërsa kur shfaqeshe ti, në një tjetër vend,
Ata urrenin mua dhe donin shpirtin tënd.

Atëherë kohës, ndal këtu, i thirra me zë,
Dhe vet humba larg, humba...Nuk u shfaqa më...