Ti ishe si një pikë loti e pastër,
kur unë të desha ty,
Pastaj më rrëshqite mbi faqen e ashpër,
për në të tjerë sy...

Kur të desha unë, e pa prekshme ishe,
si një lot i ndritur...
Mbase more plagë apo thjesht gërvishtje,
nga unë duke ikur...

Ti ishe e mirë, po s'di si ke mbetur...
Unë? Pak egoist...
Veç, s'ka faj as loti kur rrëshqet i heshtur,
as sytë natyrisht...