Shpesh ke ndjerë në veten time
Një boshllëk që të thërret.
Shkoji pranë që të më njohësh
Nëse kam shpirt të vërtetë.
E çfarë jam në fund të fundit!?
Jam një pikë në gjithësi.
Një ëndërr e brishtë e Zotit,
Në një trup, dhuratë e tij.
Sytë më kanë ngjyrën e qiellit.
E di mirë, një herë do t’vdesin.
Po një ditë prapë do rishfaqen,
Pafundësisht mbi ty do t’mbesin.

Fluturo, e mira ime!
Forca rrugës do të arrijë.
Për lirinë kij pretendime.
Është në rrugë dhe shpejt do t’vijë.
Mos u dridh si flutur nate.
Mos kërko dritë n’abazhur.
Aty afër po s’më pate,
Ajo dritë s’do t’ndizet kurrë.
Retë u ngrysën, shi do t’bjerë,
Befas pret diçka të ndodhë.
Krahë të qullura nga lotët,
M’i than era, mos u lodh.

Fluturo, e mira ime!
Fluturo pa dalë nga vetja!
Mos i shkul ca ëndërrime,
Janë si ujët kur t’merr etja.
Këtu pranë teje, sa kam jetë,
Kurrë s’e kisha vënë re.
Më beso një të vërtetë:
Universi jemi ne.