Është e imja dhe e jotja,
Që kur mbushëm motmot.
Kjo sëmundja e dashurisë
Edhe sot s’më shqitet dot.

I sëmurë kur mbusha shtatë.
Shtatëdhjetë nga pas më ndjek.
Unë pa të s’fle dot një natë.
Ta shërojë, në botë s’ka mjek.