Bukuri Të Bardha
Ato vijnë pa ftuar në derën e hapur,
Të plotfuqishëm zotër në kështjellat e tyre të lashta.
Nuk i vras me antizhdukje, nuk më trondisin ato të vërteta,
Kur pasqyra paqësisht m’i vë përpara.
Nuk çuditem, as mendohem, as vajtoj, por,
Thjesht i quaj “bukuri të bardha.”
Dhe zbres kështu në rrënjët e mia të thella,
Pa pretendim, pa mëdyshje, pa nostalgji,
Me dashurinë dhe përkushtimin për vlerën jetë,
Për lumturinë e jetuar me rrënjët ngulur në gji.
Ato rikthehen në tokën e tyre. Për të rilindur përsëri.
Të plotfuqishëm zotër në kështjellat e tyre të lashta.
Nuk i vras me antizhdukje, nuk më trondisin ato të vërteta,
Kur pasqyra paqësisht m’i vë përpara.
Nuk çuditem, as mendohem, as vajtoj, por,
Thjesht i quaj “bukuri të bardha.”
Dhe zbres kështu në rrënjët e mia të thella,
Pa pretendim, pa mëdyshje, pa nostalgji,
Me dashurinë dhe përkushtimin për vlerën jetë,
Për lumturinë e jetuar me rrënjët ngulur në gji.
Ato rikthehen në tokën e tyre. Për të rilindur përsëri.
E shtunë 8 mars 2014 ora 23:45
Më shumë nga Viktoria Xhako
- Takohemi Në Qiell
- Pres Të Vijë Nesër
- Do Ta Thyej Këtë Të Nëmur Pasqyrë!
- Edhe Pse E Di...
- Degë Molle...
- Zemër E Kuqe
- E Bardhë
- Ajo Letër, Që Nuk Erdhi Kurrë
- Takimi I Parë
- S’Di Pse Syri M’U Përlot
- Në Ditarë Të Pashkruar
- Heshtje Kanceroze
- Në Lotin E Kthjellët
- Harrove Kalendarin
- Fluturoj Drejt Lindjes
- Një Degë Borziloku
Komente 0